Η ημέρα της μητέρας ή γιορτή της μητέρας είναι εορτή προς τιμήν της μητέρας και της μητρότητας. Στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες, γιορτάζεται τη δεύτερη Κυριακή του μήνα Μάη.
Οι μανούλες που όλοι αγαπάμε και ας μην τους το λέμε κάθε στιγμή έχουν μια ξεχωριστή θέση στις καρδιές μας. Αξίζει εδώ να αναφέρουμε πώς καθιερώθηκε και ξεκίνησε να γιορτάζεται ξεχωριστά αυτή η μέρα.
Η γιορτή της μητέρας καθιερώθηκε τον 20ό αιώνα και προέρχεται από το αγγλικό και το αμερικανικό κίνημα των γυναικών. Η Αμερικανίδα Ανν Τζάρβις διοργάνωσε για πρώτη φορά το 1865 ένα κίνημα με το όνομα Mothers Friendships Day και συναντήσεις με το όνομα Mothers Day Meetings, κατά τις οποίες οι μητέρες αντάλλασσαν απόψεις και εμπειρίες. Το 1870 η Τζούλια Γουόρντ Χάου διοργάνωσε μια εκδήλωση φιλειρηνικής συγκέντρωσης μητέρων με το σλόγκαν peace and motherhood με σκοπό τα παιδιά να μη στέλνονται στον πόλεμο.
Στην Ελλάδα η γιορτή της μητέρας συνδέθηκε με την εορτή της Υπαπαντής (2 Φεβρουαρίου). Τότε η ορθόδοξη εκκλησία γιορτάζει την Παναγία με τον Ιωσήφ που πηγαίνουν τον 40ήμερο Ιησού στο Ναό για ευλογία. Να “σαραντίσει”, σύμφωνα με την σύγχρονη ορολογία. Μια κίνηση που ακόμα και σήμερα κάνουν οι χριστιανές μητέρες. Ο παράλληλος εορτασμός της μητέρας ξεκίνησε το 1929 με προφανή τον συμβολισμό. Όμως κατά την δεκαετία του 1960, ο εορτασμός ατόνησε και ενισχύθηκε η προερχόμενη από τη δύση συνήθεια εορτασμού της 2ης Κυριακής του Μαΐου, αν και η εκκλησία επιμένει στην παλαιά ημέρα εορτασμού και διοργανώνει σχετικές εκδηλώσεις.
Όσον αφορά τα δώρα, που είθισται να προσφέρουμε σχεδόν σε όλες τις εορτές κάποιου γεγονότος, αυτά έχουν αποκτήσει σημαντική θέση ως στοιχεία κοινωνικής αλληλεπίδρασης στη σύγχρονη κοινωνία. Σε πλείστες περιστάσεις αναμένεται από εμάς να συνοδεύουμε τις ευχές μας στους αγαπημένους μας με το να τους προσφέρουμε δώρα π.χ. Χριστούγεννα, γενέθλια. Παρομοίως, την ημέρα της μητέρας αλλά και του πατέρα είναι αρκετό για τους γονείς μας να τους θυμόμαστε και να τους τιμούμε με ευχές και αγκαλιές, ωστόσο το έθιμο απαιτεί να δείχνουμε τα συναισθήματά μας σε συνδυασμό με τα διαθέσιμα υλικά και χειροπιαστά μέσα που διαθέτουμε. Άλλωστε, αρκετοί είναι αυτοί που έχουν γράψει για την ψυχολογία του να δίνει κανείς και να λαμβάνει και τα συναισθήματα ευφορίας που συνοδεύουν την κίνηση αυτή, ανάμεσά τους και οι Abraham και Fenichel. Το δώρο, λοιπόν, αποτελεί όχημα της έκφρασης και εργαλείο της επικοινωνιακής διαδικασίας.
Από τη στιγμή που τα δώρα έχουν καταστεί τόσο σημαντικά ως μέσα έκφρασης στην κουλτούρα μας και στις κοινωνικές συναλλαγές αυτό σημαίνει πως η αξία του δώρου προϋποθέτει συστηματική προσοχή, έρευνα, μεράκι και πάνω από όλα αγάπη.
