Τι είναι: Καθιερωμένη από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1989, η Παγκόσμια Ημέρα των Δικαιωμάτων του Παιδιού εορτάζεται κάθε 20 Νοέμβρη με στόχο την ευαισθητοποίηση για τις ανάγκες των παιδιών όλου του κόσμου, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.
Γιατί μας ενδιαφέρει: Το Baby Llama αγαπάει τα παιδιά ως παιδί και αυτό και μέσα από το Blog του μας υπενθυμίζει πως, όπως κάθε δικαίωμα, έτσι και των παιδιών, πρέπει να κάνουμε τα μέγιστα για να μην αμφισβητούνται ούτε στο ελάχιστο, ακόμα και στα μικρά και καθημερινά πράγματα.
Πώς προκύπτουν αυτά τα δικαιώματα για τα παιδιά? Μα από την Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού που επικυρώθηκε και από τη χώρα μας στις 2/12/1992, με τη Σομαλία (με τις θρησκευτικές προκαταλήψεις απέναντι στα κορίτσια, βλ. κλειτοριδοτομή) και τις Η.Π.Α. (στο εργασιακό δίκαιο ορισμένων Πολιτειών υπάρχει ένα φάσμα παιδικής εργασίας ανασφάλιστης, ειδικά στις εφηβικές ηλικίες) να μην επικυρώνουν τα κρίσιμα 54 άρθρα που αφορούν την προστασία όλων των παιδιών σε 4 άξονες της ζωής τους.
Δικαίωμα στην Επιβίωση, στην Ανάπτυξη, στην Προστασία και στην Συμμετοχή. Όλα τους αποτελούν την καρδιά και την γραμμή της εξέλιξης ενός παιδιού μέχρι την έναρξη της ενήλικης ζωής του. Σε έναν κόσμο που αμφισβητούνται τόσο έντονα οι αξίες και τα δημοκρατικά ιδεώδη, κάθε παιδί του κόσμου κινδυνεύει να στερηθεί τα στοιχειώδη, είτε έχει γεννηθεί στην Αθήνα, στο Μπαγκλαντές ή στην Νέα Υόρκη.
Πώς και πότε ξεκινήσαμε να μιλάμε για δικαιώματα των παιδιών
Πριν από 100 χρόνια περίπου το 90% των βιομηχανιών παγκοσμίως δούλευαν με παιδιά εργάτες. Ειδικά στα ορυχεία και τις βιομηχανίες όπλων, τα λεπτά δάκτυλα ενός παιδιού βοηθούσαν στην διεκπεραίωση συγκεκριμένων διαδικασιών. Αν τον 18ο αιώνα (Γαλλική Επανάσταση) και τον 19ο είχαμε την καθιέρωση των ατομικών δικαιωμάτων (κυρίως για τους ενήλικες άνδρες) στο γύρισμα του 20ου αιώνα ακολούθησε η πολυπόθητη χειραφέτηση των γυναικών (ειδικά ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος συνέβαλε σε αυτήν) με το δικαίωμα στην ψήφο κ.α. Τα παιδιά, με τις σοκαριστικές εικόνες από τις βιομηχανίες στις αρχές του 20ου αιώνα να ξυπνούν μνήμες της παιδικής εργασίας, επιτέλους κατά τη δεκαετία του 1950 μπήκαν στη συζήτηση για την καθιέρωση των δικαιωμάτων τους.
Σήμερα; Το σήμερα αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση όταν μεγάλες βιομηχανίες και μάρκες ρούχων που φοράμε καθημερινά παράγονται από μικρά παιδιά σε τρίτες χώρες με μεροκάματα πείνας. Εξαίρεση δεν αποτελούν ούτε τα παιδιά ακόμα και των ανεπτυγμένων χωρών που δεν τα βγάζουν πέρα οικονομικά σε αυτήν την κρίση που διανύουμε σε παγκόσμιο επίπεδο και είτε παρατούν το σχολείο, είτε (για τα βρέφη ισχύει αυτό) οι γονείς δυσκολεύονται να τους παρέχουν τα βασικά αγαθά όπως το γάλα τους, πάνες κλπ. Η οικογενειακή πολιτική, ειδικά στη χώρα μας, πάσχει βαθιά, με την Πολιτεία να είναι απούσα σε όλα τα νέα ζευγάρια αλλά και το ελλιπές κοινωνικό κράτος να μην μπορεί να καλύψει τις ανάγκες όλων των παιδιών που δεν ξεκινούν από την ίδια αφετηρία. Τέτοια παιδιά είναι τα ορφανά, τα παιδιά τοξικοεξαρτημένων ατόμων καθώς επίσης και των προσφύγων/μεταναστών.
Η αξιοπρεπής διαβίωση αποτελεί το ύψιστο αγαθό μια κοινωνίας που θέλει να λέγεται ανθρώπινη, ειδικά όταν πρόκειται για το Μέλλον της. Τα παιδιά χρήζουν προστασίας, όπου κι αν γεννιούνται, από την απώλεια βασικών τους αγαθών μέχρι την προστασία τους από την αυθαίρετη βία κάποιου (με τα σεξουαλικά εγκλήματα, χάρη στο MeToo, να αποκαλύπτονται και να μας αποδεικνύουν πόσο δρόμο έχουμε να καλύψουμε ακόμα).
Αν επιθυμείτε να ενημερωθείτε περαιτέρω, δεν έχετε παρά να πατήσετε εδώ και να μάθετε από την Unicef του επόμενους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης, όπως αυτοί υιοθετήθηκαν από τους ηγέτες των κρατών το 2015.
